2015.
režija: Jonathan Kesselman
scenario: Maz Jorbani, Amir Ohebsion
uloge: Maz Jorbani, John Heard, Deanna Russo, Marshall Manesh,
Matthew Glave, Sheila Vand, Vida Ghahremani
Gledali smo Borata i smejali se iskrivljenim, arogantnim
percepcijama i stavovima koje “prvi svet” ima i neguje prema
trećem i naivnosti sa kojom treći svet gleda na prvi. Pomislili smo
tada da bi Sasha Baron Cohen, komičar poznatiji po kraćim,
televizijskim formama, mogao imati uspešan transfer na film i kroz
vulgarnu, “ćoravu” komediju obrađivati greške u komunikaciji i
predrasude koje te greške izazivaju. Cohen je po sistemu “još
istoga”, bilo da se radi o vulgarnosti ili poigravanju sa
stereotipima otupio svoju satiričnu oštricu. Možda zbog toga što
je po pravilu radio iz veoma sigurne zaleđine i što su njegovi
promotivni “stuntovi” zapravo bili zanimljiviji od filmova koje
je potpisao.
Jimmy Vestvood: Amerikan Hero je Borat sa Irancima,
odnosno Irano-Amerikancima, bez maske i sigurne distance.
Ko-scenarista i glavni glumac Maz Jorbani je dugotrajni saradnik
kanala Comedy Central i njegova komičarska rutina se svodi na
poigravanje sa stereotipima koje iranski imigranti i domicilni
Amerikanci primenjuju jedni na druge. U tom smislu, film hvata poentu
i ne ostaje dužan ni jednima ni drugima: Iranci koji dolaze u
Ameriku očekujući slobodu i užitak kakav vide na televiziji su
naivni, a Amerika je imperija u kojoj su vidljivi znakovi latentnog i
otvorenog rasizma, korupcije i krvožednih medija, dok je sloboda
samo slika za televiziju. Ironijskim obratom sudbine, ispada da sveži
iranski emigrant (inače vrlo integrirana skupina) mora braniti
izvorne američke vrednosti o samih Amerikanaca koji potpiruju
kulturu straha.
Zaplet i izvedba su jednostavni, kao prepisani iz nekog ranijeg
Hollywooda, recimo na tragu Naked Gun parodijskog serijala.
Jamshid Fakhreinpour (Jorbani) je dobio zelenu kartu na lutriji i u
trenutku proslave maše s američkom zastavom, koja se, sticajem
okolnosti, zapali. Kanal Kox News i njihova perjanica Hank Shannity
(Glave) ekspresno proglašavaju Jamshida džihadistom, ali on
svejedno, u pratnji majke (Ghahremani) kao dominantne, kućevne
figure dolazi u Ameriku kako bi ostvario svoj san i postao privatni
detektiv i heroj, kao Steve McQueen (koji se u filmu na više mesta
spominje) i Clint Eastwood na kojeg se referira u naslovu. Smotani
Jamshid, nazvan Jimmy, će tako postati žrtva paklenog plana bogatog
biznismena (Heard) koji pokušava da pokrene Treći svetski rat.
Srećom pa Jimmy ima na koga da se osloni, iako to ne želi: rođaka
u sedmom kolenu Leila (Vand) žarko želi da mu bude pomoćnica na
poslu i u životu...
Ništa novo u zapletu, a reklo bi se ni u obradi. Red “slapstick”
i verbalnih gegova na klasičnu priču o zabuni, motivaciji i naivnim
iluzijama. Istini za volju, dosta se postiže glumačkim
improvizacijama, pa čak i štosevi, naročito ako nisu puno puta
ponovljeni (što se ovde dešava), uglavnom pogađaju metu. To je
dovoljno da film bude gledljiv. Za bonus, još je i iskren, jer kroz
žanr otvoreno govori o važnim stvarima, bez cohenovskog uvijanja u
dokumentarno-mokumentarne šablone, bez ismevanja slučajnih
prolaznika i bez navlačenja “istinitih” reakcija besmislenim
provokacijama. Malo li je za vulgarnu komediju?
No comments:
Post a Comment