Cairo Conspiracy / Walad min al Janna

 kritika objavljena u dodatku Objektiv dnevnog lista Pobjeda

Već na svojoj premijeri prošle godine u Kanu, tada još pod originalnim internacionalnim naslovom Boy from Heaven, novi film Tarika Saleha sada poznat kao Cairo Conspiracy krenuo je u lov na nagrade, osvojivši onu za najbolji scenario u glavnoj takmičarskoj konkurenciji najvećeg filmskog festivala. U međuvremenu je, kao švedski nacionalni predstavnik, imao intenzivnu i donekle uspešnu „oskarovsku kampanju“ u kojoj, doduše, nije dogurao do konačne liste nominovanih, ali je svejedno došao prilično daleko. Publika iz naše regije je imala priliku da ga vidi još letos na Motovunu, a sada i na „festivalu festivala“, beogradskom Festu.

U pitanju je politički triler s mehanikom špijunskog smešten u okruženje prestižne visoke islamske škole u Kairu u koju, čistog srca, dolazi Adam (palestinsko-izraelski glumac Tafik Barhom), siromašnog ribara sin s ambicijom da nakon studija postane imam u svom selu. Škola, naravno, nije onakva kakvom se čini, već je poligon za odmeravanje snaga između različitih verskih, političkih i šire društvenih frakcija u kojima njegov cimer i prvi prijatelj Zizo (Mehdi Dehbi) pliva kao riba u vodi, između ostalog i zato što radi kao doušnik vojne obaveštajne službe.

Zaplet, pak, počinje sa smrću glavnog imama koji funkcioniše kao dekan obrazovne ustanove. Treba organizovati izbore za novog, u čemu se javlja više frakcija, radikalnijih ili sekularnijih. Kako Zizo želi da se „povuče“ iz špijunskog zanata, Adam postaje njegova zamena i mora da sarađuje s pukovnikom Ibrahimom (danski glumac Fares Fares, poznat po ulogama u filmovima iz serijala o Q-odeljenju), te da se za njegov račun infiltrira u različite frakcije, a sve u svrhu nameštanja izbora. Vremena su, pritom, vrlo „zanimljiva“, nakon Arapskog proleća koje je detroniralo bivšeg predsednika Hosnija Mubaraka, a vojska se sprema da zada kontra-udarac islamistima.

Cairo Conspiracy je kompaktan, pametan i naročito pametno snimljen (sa turskim eksterijerima i švedskim enterijerima koji „glume“ Kairo) špijunsko-politički triler smešten u „egzotičnu“ sredinu u koju se obično ne smeštaju filmovi tog žanra i žanra uopšte. Tarik Saleh sjajno uparuje glumce, što direktno iz arapskog sveta, što one arapskog porekla stacionirane u Evropi, oni kreiraju unekoliko tipične, ali opet dovoljno životne odnose među likovima, zbog čega se priča uverljivo zapliće i raspliće.

Manji problem zbog kojeg Cairo Conspiracy nije odličan film, već samo dobar je, međutim, hipoteka s kojom dolazi. Ako su vam se ime Tarika Saleha i pristup mešanja zapadnjačkih žanrova s arapskim koloritom učinili poznatim, za to postoji odličan razlog koji se zove The Nile Hilton Incident u kojem je Saleh u suštini uradio isto što i ovde, ali u žanru neo-noara baziranog oko ubistva u naslovnom hotelu iza kojeg se otkriva šira koruptivna mreža u vrhovima egipatske vlasti netom pred izbijanje demonstracija na trgu Tahrir. U poređenju s prethodnikom, Cairo Conspiracy jednostavno više nije toliko nov i neviđen, već pre deluje kao film po dobrom receptu.