The Scribbler

2014.

režija: John Suits

scenario: Dan Schaffer (prema svom stripu)

uloge: Katie Cassidy, Garret Dillahunt, Michelle Trachtenberg, Michael Imperioli, Eliza Dushku, Billy Campbell, Gina Gershon, Sasha Grey

Ovo bi moralo biti zanimljivo. U pitanju je adaptacija pulp stripa, scenario je napisao sam autor, pa možda strip posluži kao storyboard (retko kad dobro kao u Sin Citiju, ali po pravilu dovoljno “outlandish” da pruži dobru zabavu). Uloge su podeljene televizijskim glumcima i glumicama iz B filmova. Glavni lik je luda i zgodna ženska, čisto kao bonus.

Dakle, Suki (Cassidy) ima podstanare u glavi. Sa njom se upoznajemo pri policijskom ispitivanju koje obavljaju pritupasti detektiv – drkadžija (Imperioli) i kriminalistički psiholog (Dushku), Suki je osumnjičena za seriju ubistava svojih suseda i mora da ispriča svoju priču. Nakon tretmana kod Dr Sinclaira (Campbell), ona je puštena u “halfway house”, jednu visoku apartmansku zgradu naseljenu lečenim psihičkim bolesnicima poput nje. U zgradi su jedna što ne podnosi odeću, agresivna darkerka Alice (Trachtenberg) koja traži psa i gura ljude na stepeništu, pan-seksualka Cleo (Gershon) koja se kupa u mleku i fura zmiju oko vrata i ženska sa ušima Playboyeve zečice (Grey), kao i jedan jedini tip, Hogan (Dillahunt), Sukin poznanik iz ludare koji je “označio pogrešnu kućicu” i završio okružen ženama. U nekom trenutku žene počinju da ginu, sve liči na seriju samoubistava, a Suki, zgodno, baš u tim trenucima ima “crne rupe” u glavi uzrokovane brutalnom terapijom elektrošokovima. Kao bonus, jedna od njenih brojnih ličnosti, naslovni Scribbler, komunicira jedino u šiframa i metaforama pisanim unazad. Scribbler je, naravno, enigma i mi se pitamo je li to Sukina prava ličnost i je li Suki ubica ili žrtva.

Katie Cassidy (serija Arrow) ima svojevrsnu premijeru u glavnoj filmskoj ulozi, pa makar to bio ovakav lagani trash. Ona definitivno ima potencijala za bolje, a mora joj se priznati da pseudo-humorističke i pseudo-mudre replike uz silne citate Bukowskog i Henrija Millera izgovara sa zavidnom ozbiljnošću. Ljudi potcenjuju težinu glumačkog rada po glupavom scenariju. Gina Gershon i Sasha Grey imaju premale uloge da bi zablistale u svom trashu, Sasha Grey ima dve scene i tri replike, a Gina Gershon relativno nezanimljivu ludaču sa izlizanim repertoarom zavodničkih replika. Michelle Trachtenberg svoj lik ne može da savlada ni u osnovi. Eliza Dushku zajedno sa Michaelom Imperiolijem igra standardnu igru dobrog i lošeg pandura, bezuspešno. Imperioli pritom reciklira svoje uloge sa televizije. Pozitivno iznenađenje je Dillahunt (serija Raising Hope) koji, i pored apsolutno kretenske scene seksa sa Cassidijevom, uspeva sa njom da uspostavi glumačku hemiju. Njihovi dijalozi su najpristojniji deo filma.

Problema je mnogo. Da, ovo je trash sniman sa izuzetno malo novca i vremena. Međutim, ni tu nije jasno na šta se išlo u vizuelnom smislu, pa furka na estetiku alternativnog (metal ili industrial) video-spota 90-ih izgleda kao truli kompromis. Za adaptaciju stripa, film ne izgleda ni spektakularno, ali ni dovoljno intelektualizirano i promišljeno. Zapravo, sve izgleda neuredno. Zajedno sa klimavom naracijom (flashback za flashbackom) i jednom bajatom, a opet anarhičnom i neurednom pričom u velikoj meri kvari zabavu.

Filmovi sa jakim protagonistkinjama koji koketiraju sa paralelnim svetovima, SF-om i distopijom su trenutni trend koji polako prolazi. The Scribbler će zbog toga privući nešto publike, one starije koja zna da ceni eksploataciju i trash, ali nakon inicijalnog obećanja makar dobre zabave, ta publika će izvisiti. The Scribbler je linearan i predvidljiv film, a par solidno prodanih loših štoseva i nekoliko pari pristojnih sisa ga neće spasiti. Zaobići.