The Devil You Know

2013.

režija: James Oakley

scenario: Alex Michaelidis

uloge: Lena Olin, Rosamund Pike, Dean Winters, Molly Price, Jennifer Lawrence

The Devil You Know je trash, abortiran projekat od samog početka, kojem je trebalo 8 godina od snimanja da bi konačno bio dostupan publici. Traje tek nešto više od sat vremena, ali se čini kao da traje godinu dana, ništa se zapravo ne dešava, nema neke drame, niti uzbuđenja, iako je etiketiran kao triler i drama. Zapravo, film ima neku ideju, ali ona ostaje nerazrađena.

Dakle, imamo nekadašnju filmsku zvezdu Catherine (Olin) koja se povukla iz Hollywooda nakon misterioznog ubistva njenog bogatog muža. I imamo njenu kćerku Zoe (Pike), koja pokušava da se probije kao glumica, i upravo je dobila svoju prvu glavnu ulogu, doduše u malom, nezavisnom filmu. Majka i kćerka imaju turbulentan odnos oduvek, majka ima strast za žestoka pića i tablete za spavanje, a kćerka voli da spletkari, iako ona to naziva šalom. Između njih je majčin dosta mlađi muž, Jake (Winters) koji ima aferu sa Zoe. Da bi bilo zanimljivije, imamo i majčinu sekretaricu, asistentkinju, šta god, koja se šunja okolo i prisluškuje. A “high concept” filma je ucena, engl. blackmail (“crna pošta”), odnosno preteća pisma na crnom papiru u crnoj koverti koja Catherine dobija, kada najavi svoj povratak u glumačke vode. Ni taj povratak nije naivan, jer čini se da Catherine mora biti u centru pažnje i ne može da podnese da njena kćerka bude slavnija od nje.

Ono što sledi se ne može nazvati radnjom, jer reditelj pokazuje interes za nelogične krupne kadrove nogu i pokazivanje svog modnog znanja, jer se Catherine i Zoe presvlače kad god stignu i u svakoj sceni imaju drugačiju haljinu i frizuru. Iako su Lena Olin i Rosamund Pike u najmanju ruku solidne glumice, na ekranu deluju ukočeno, što zbog nikakve karakterizacije likova, što zbog neprirodnog, ukočenog dijaloga koji nije moguće ležerno izgovoriti. Ovakve filmove obično snimaju autori na zalasku karijere, i cilj im je prvenstveno iživljavanje autorskih frustracija (primer je donekle sličan Schraderov poslednji film The Canyons), ali Oakleyu je ovo prvenac, barem što se tiče dugometražnog (srednjemetražnog?) filma, i reditelj treba da puca od inspiracije ili da bude svestan svoje pozicije i napravi zanatski korektan film. The Devil You Know to nije, i nema ga razloga gledati.

Osim jednog, ali to je komad trivije. Ovaj film je toliko sjeban projekat u produkcijskom smislu da je to prosto fascinantno. Snimljen je krajem 2005. godine, ali nije ušao u distribuciju, pa su se producenti dosetili 8 (i slovima: osam) godina kasnije da ga izdaju, makar na internetu. Razlog za to je Jennifer Lawrence, koja je sada jedna od najvećih zvezda u Hollywoodu, sa ulogama kako u blockbusterima (The Hunger Games, The Avengers), tako i u takozvanim “Oscar” filmovima. U vreme snimanja ovog filma, glumica je imala 15 godina, i bila je na početku svog glumačkog obrazovanja u New Yorku, da bi tek 4 godine kasnije postala poznata zahvaljujući filmu Winter's Bone.

Dakle, The Devil You Know je zanimljiv kao komad trivije iz karijere Jennifer Lawrence, opskurni trash koji nije lako naći. Budimo iskreni, mlada glumica je imala još neke ugovorene obaveze iz perioda pre nego što se proslavila, pa smo pre nešto više od godinu dana gledali skromni horor The House At The End of The Street, koji je pokupio solidnu zaradu. The Devil You Know pokušava isto, samo na internetu, vozeći se na ideji da bi publika volela da vidi mladu zvezdu u prvoj filmskoj ulozi. Nemojte se zavaravati, Lawrencova nema nikakvu bitnu ulogu, nema nijednu repliku, i pojavljuje se u tri kratke flashback scene, kao tinejdžerska verzija Rosamund Pike sa posvetljenom kosom da bi ličila na nju.

Istini za volju, na internetu je dostupna i čudnija trivia vezana za Jennifer Lawrence, nekakvi reality show programi iz vremena kada je glumica imala 14 godina, ali to je manje važno. The Devil You Know za Jennifer Lawrence može biti ono što je Tamna strana sunca (Božidar “Bota” Nikolić, 1988) za Brada Pitta, uz jednu malu razliku. Slavni glumac je mogao (teoretski) da pokupuje sve kopije filma kada su ga distributeri otkrili i izdali na video-kaseti ili DVD-u. Jennifer Lawrence nije u toj poziciji, film ima isključivo digitalno izdanje.